ၾကယ္ငါး
"ႀကိဳးစားၾကည့္ဖို႔၊ စမ္းၿကည့္ဖို႔သာ အေရးႀကီးတယ္။ အျပင္ပန္းၾကည့္ဖို႔အားျဖင့္ ေအာင္ျမင္တာ၊ က်ရႈံးတာေတြက အေရးမႀကီးဘူး"
ေရာဘတ္ထီဘိုေဒါ
တစ္ခါတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ဟာ လူသူရွင္းလင္းေနတဲ့ မကၠဆီကိုကမ္း ေျခတစ္ခုမွာ ေန၀င္ခ်ိန္ကိုခံစားရင္း လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္။ သူေလွ်ာက္လာခိုက္ သူနဲ႔ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ ကုန္းကုန္းကြကြ လုပ္ေနသူတစ္ေယာက္ကို သူသတိျပဳမိတယ္။ အဲဒီလူရဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းကိုသူေရာက္ေတာ့ အဲဒီ လူဟာ မကၠဆီကိုႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး သဲျပင္ေပၚက တစ္စံုတစ္ရာကိုေကာက္ယူလိုက္၊ ေရထဲပစ္လိုက္လုပ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕မိတ္ေဆြျမင္လိုက္ရ တယ္။ အဲဒီလူအနား ပိုျပီးတိုးကပ္မိတဲ့အခါမွာေတာ့၊ အဲဒီလူဟာ သဲျပင္ေပၚက ၿကယ္ငါးေလးေတြကို ေကာက္ယူျပီးေရထဲပစ္ေနတယ္ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္တို႕မိတ္္ေဆြ ေခါင္းရွပ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔သူဟာ မကၠဆီကန္အနားကိုကပ္ ျပီး " ေကာင္းေသာညေနပါဗ်ာ။ ဒါထက္ခင္ဗ်ားဘာလုပ္ေနတာလဲဟင္" လို႕ေမးလိုက္တယ္။
မကၠဆီကန္က ျပန္ေျဖတယ္။ " ၾကယ္ငါးေတြကို ေရထဲျပန္လႊတ္ေနတာပါဗ်ာ။ သူတို႔ေတြကေရလႈိင္းနဲ႔ပါလာ ျပီး ေသာင္တင္ေနၾကတာေလ။ ခဏေနလို႔ မွ ေရထဲကိုျပန္မေရာက္ရင္ ဒီေကာင္ေတြ ေသကုန္ၿကမွာဗ် "
"က်ဳပ္နားလည္ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကမ္းေျခေပၚမွာ ၾကယ္ငါးေတြက ေထာင္နဲ႔ေသာင္းနဲ႔ခ်ီျပီး ရွိတာမဟုတ္လား။ ဒါ့အျပင္ ဒီကမ္းရိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကမ္းေျခေတြက ဒုနဲ႔ေဒး ။ ဒီေတာ့ၾကယ္ငါးေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ရွိေနမွာေပါ့။ဆိုေတာ့ အခုခင္းဗ်ားရဲ႕လုပ္ရပ္က ဘာထူးမွာလဲ "
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕မိတ္ေဆြက အဲသလိုထပ္ေျပာေတာ့ မကၠဆီကန္ကျပံဳးတယ္။ ျပီးေတာ့သဲျပင္ေပၚက ၾကယ္ငါးတစ္ေကာင္ကိုေကာက္ယူျပီး ေရထဲပစ္လိုက္ တယ္။ မပစ္ခင္သူေျပာလိုက္ေသးတယ္။
" ဒီအေကာင္အတြက္ေတာ့က်ဳပ္ရဲ႔လုပ္ရပ္ကထူးမွာ အေသအခ်ာပါပဲ " တဲ့။
( One at a Time by Jack Canfield and Mark Victor Hansen)
မိုးအိမ္
( အမွတ္ (၃၄)၊ ၂၀၀၅၊ စက္တင္ဘာလ ၊ ၆ရက္ေန႔ထုတ္ ဖတ္စရာဂ်ာနယ္မွေကာက္နတ္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
No comments:
Post a Comment