ပန္းပန္လ်က္ပဲ
ညိဳျပာျပာ လတာျပင့္ ေျခရင္း။
လိႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္၊ လႈိင္းသက္ရာဆင္း။
ဆင္းရလည္း မသက္သာ။
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုုန္လို႔လာ။
အဆင္း နဲ႔အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး။
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး။
ေဆာင့္ခဲ့လည္းမသက္သာ။
ေနာက္တစ္ခ်ီ ဒီတစ္လံုးက၊ ဖံုးလိုက္ျပန္ပါ။
ျမဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါ အလွ။
တစ္လံကြာ လႈိင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ။
ေပၚျပန္လည္း မသက္သာ။
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႔လာ။
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာ ႏွစ္ရာ
ေဗဒါက တစ္ပင္ထဲ။
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ၊ ပန္းပန္လ်က္ပဲ။
ေဇာ္ဂ်ီ( တကၠသိုလ္အိုးေ၀မဂၢဇင္း ၁၉၆၀ )
No comments:
Post a Comment