အျဖဴျဖစ္သြားေသာ အမည္း
" ဒီမွာ...ၾကက္သားဟင္းေတြ ထည့္ဦး၊ မ်ားမ်ားစားေနာ္၊ အဘိုးအဘြားတို႔ "
" ေအး... သာဓု...သာဓု...သာဓု ပါကြယ္။ သည့္ထက္မက လွဴႏိုင္တန္းႏိုင္ၾကပါေစ "
ျမင္ကြင္းေလးက ၾကည္ႏူးစရာ၊ေခါင္းကေလး တုန္ခ်ည့္ခ်ည့္၊ လက္ကေလးတုန္ခ်ည့္ခ်ည့္
ျဖင့္ ထမင္းသံုးေဆာင္ေနၾကေသာ အဘိုးအဘြားတို႔၏ ပံုစံက ေရွာင္လႊဲမရသည့္ ဇရာသေဘာကို ျပေန
သည္။
မိတ္ေဆြလင္မယားကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္းတျပံဳးျပံဳးနဲ႕။သူတို႔၏အိမ္ေထာင္သက္ ၁၀ႏွစ္
ျပည့္မဂၤလာအျဖစ္ သည္ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ ထမင္းတစ္ႏွပ္ေကၽြးျပီး ဒါနလုပ္လိုက္ရသည္ကို ပီတိေတြေ၀ေန
ပံုရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့သူတို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းေၾကာင့္ လိုက္လာခဲ့ရ ေသာ ဧည့္သည္ သက္သက္သာ။
ထိုစဥ္ ၾကည္ႏူးစရာျမင္ကြင္းထဲမွ အက်ဥ္းတန္မႈတစ္ခုကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေထာင့္စြန္းခံုနားမွာ
ထိုင္ေနသည့္ အဘြားအိုတစ္ေယာက္က စားပြဲေပၚမွ အခ်ိဳပြဲေက်ာက္ေက်ာတံုးေတြကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ထဲ
မသိမသာ ခိုးထည့္ေနသည္။ ေၾသာ္...သည္အဘြားနွယ္ အသက္ၾကီးသလို ေလာဘကလည္း ၾကီးေနဆဲပါလား။ အလွဴ႕ရွင္ေတြေတြ႔ရင္ ေစတနာပ်က္ခ်င္စရာ။
မၾကာမီအဘိုးအဘြားေတြထမင္းသံုးေဆာင္ျပီးအိပ္ေဆာင္ေတြဆီ ျပန္လည္ထြက္ခြာ သြားၾကသည္။ စားေသာက္ျပီးေနာက္ အိမ္ျပန္ရန္ ထမင္းစားေဆာင္ေနာက္ ဘက္သို႔ ျဖတ္အလာမွာ
ခုနက ေက်ာ္ေက်ာေတြ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲထည့္ယူေနေသာ အဘြားနွင့္စားျပီးသားပန္ကန္ေတြကို ေဆး
ေနသည့္ အလုပ္သမားမိန္းမတို႔ စကားဆိုေနၾကသည္ကို ၾကားလိုက္ရသည္။
" ဟဲ့...မိေအးရဲ႕...ကေလးကို မေဟာက္ပါနဲ႔။ ငါက စားေစခ်င္လို႔ ယူလာတဲ့ဟာ "
" ေနာက္ကို မယူလာပါနဲ႔အဘြားေရႊရယ္။ ေတာ္ၾကာ အိုၾကီးအိုမဆီကညာစားတယ္လို႔ အေျပာ
ခံေနရပါ့မယ္. ကၽြန္မက မရွိဆင္းရဲေပမဲ့ သည္လိုေတာ့အေျပာမခံႏိုင္ဘူး "
" အိုေအ...ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ...ညည္းသားကုိ ငါ့ေျမးလို ခ်စ္လို႔ငါ့ေ၀စုထဲက ငါမစားဘဲဲခြဲယူ
လာတာ၊ ကေလးစားပါေစေအ " ေျပာေျပာဆိုဆို အဘြားအိုက ေတာင္ေ၀ွးကို အားျပဳကာ တုန္တုန္ခ်ည့္
ခ်ည့္ျဖင့္ ေလွ်ာက္သြားပါသည္။ ပန္းကန္ေဆးေနသည့္ မိန္မ၏ေဘးမွာေတာ့ ေက်ာက္ေက်ာတံုးကို အားပါး
တရ စားေနသည့္ သံုးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္တစ္ဦး။
ကၽြန္ေတာ္သည္ တေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခြာသြားေသာ အဘြားအို၏ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ကာ လက္အုပ္ခ်ီ ေတာင္းပန္လိုက္မိပါေတာ့သည္။
စိုးညြန္႕ေ၀( လြိဳင္ေကာ္ )
ကလ်ာမဂၢဇင္း၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၂၀၀၈။
No comments:
Post a Comment